دکتر سید مجید جوادی زاویه
یکی از تفکرات ارزشمند که درون مایه برخی از اشعار "ناظر شرفخانه ای" است، ارج نهادن به علم است. علم گوهری است که هرکس آن را طلب کند به فضیلت می رسد شاعر مردانگی و فضل را در تاج و قدرت و ثروت و طلا و جواهر نمی بیند. انسان را، نوعی بشر را به کسب دانش دعوت می کند و فضیلت علم را برای او تشریح می کند. دانشمندی که از پول و ثروت بی بهره است نیازمند نیست بلکه غنی است. این جاهل است که با داشتن صد گنج باز هم فقیر و بیچاره است.
در نظر شاعر زیور علم گرانمایه ترین و گرانبهاترین زیورها و زینت هاست و حقیقت هم همین است. و هر دلی که از نور دانش متجلّی شود جایگاه شایسته ای برای نور حقیقت است و سخن پیامبر عظیم الشأن اسلام؛ "طَلبُ العلمِ فَریضةٌ عَلی کُلّ مُسلمٍ و مُسلمةٍ"، مهر تاییدی بر گفته های شاعر.
رمز والايى
فضل و مردی نه به تاج و کمر زرّین است
گوهر علم طلب کن که فضیلت این است
عالم ار مفلس و درمانده شود مستغنی است
جاهل ار صاحب صد گنج بود مسکین است
زیور علم، گرانمایه ترین زیورهاست
گوهر عقل، برازنده ترین آذین است
هر دلی کو متجلّی شود از جلوه علم
مهبط نور حق و منزل علییّن است
علم فرض است به هر مرد و زن با ایمان
اینت فرموده پیغمبر پاک آیین
پیش نادان چه زنی دم ز حقیقت "ناظر"؟
گوش او گوش خر و حرف حقش یاسین است
(دیوان فارسی، صفحه ۱۰۳)