آرزولارا چاتمادیق
دونیا سازین چالدی، بیزده اوینادیق
خزان اسدی ، بو گولشنده ، قالمادیق
قضا قدر، بیزی اسیر ایله دی
بو قفسین بندلرین آچمادیق
سرنوشتی یازان بئله یازیبدیر
آزادلیقی بو دونیادا تاپمادیق
وئره ن بیزه هر نه وئریب آلیبدیر
آرزولارا بو دونیادا چاتمادیق
شاختا وورموش گوللر کیمین سارالدیق
بو گولشنده بیر گون راحت یاتمادیق
دونیا اوزون آخ واییله گورستدی
عومروموز ده گوللر اوزله باخمادیق
أکینیمیز آفتیله هئچ اولدو !
حاصیللری اون شاهیا ساتمادیق
اوزون گونلر بولود کیمین صووشدو
عبرتیله پنجره دن باخمادیق
هیجران اودو سینه میزی داغلادی
حئیف اولسون خوش بیرگونه چیخمادیق
مشغول اولدوق از بس زمی درمه یه
عومور کئچدی، سوفره میزی آچمادیق
هئچ بیلمه دیک، عومور نئجه صووشدو؟!
سرنوشتی بیز اوزوموز یازمادیق
"شایق" یازدی غملی ائلین غمینی
اول یازانا بیر لحظه ده باخمادیق
اکبر حمیدی "شایق"
اکبر حمیدی "شایق"
بی تو گلشن بعد از این سر در گریبان می شود
اجتماعِ شادِ ما سرد و پریشان می شود
بی تو در نای درونم ، ناله ها پیچیده است
دستِ داغم از شقایق آذرستان می شود
جمعِ ما را ابر اندوهی گرفته زیر بال
آنچنان که جوی اشک از رخ به دامان می شود
عاشقان را "وادی رحمت" شود میعادگاه
کی بنای دوستی ، فرسوده ویران می شود؟
دشت دل پُر از شقایق رنگِ خون ریزد به چشم
بعد ازاین پوشیده غم بر دیده عریان می شود
باغِ دیوانت، شده رنگین به گل‌های غزل
بعد از این تبریز چون ملک سلیمان می شود
ای به کار عاشقی روشن ترین صاحب نظر
پرتو اشعار تو خورشید تابان می شود
"شایق" از باشی به تخت عاشقی فرمانروا
همچو "ناظر" سختی جان دادن آسان می شود
تقدیم به روح بلند ناظر شرفخانه ای
اکبر حمیدی "شایق"
ناظر شیرین سخن تا از چمن گلچین شده
از فراقش دامن گلها به خون رنگین شده
جای او خالیست در شهر خدایان غزل
بار اندوهش سرِ دوشِ سخن سنگین شده
چون پرنده ناگهان از این قفس پرواز کرد
زین مصیبت چهره ی آیینه غم آجین شده
با دلی صافی تر از گوهر ز دریاها گذشت
در میان ظلمت شب، خوشه ی پروین شده
آن که نزد عاشقانش رهنما چون خضر بود
بهر زخم سینه، شعرش مایه ی تسکین شده
خواب راحت سالها در دیدگانش ره نداشت
از برایش دامن قدوسیان بالین شده
طبع شعر شایق امشب با همه نقصان خود
با مدد از روح استاد سخن تضمین شده