به مناسبت تولد استاد اشعار رسیده به سایت را در این بخش قرار می‌دهیم:
عسکر اولیایی کلیان (یاشیل)
چیچک لندی کونول مولکو اوخور نغمه سوز اوستادی
گورور اعجاز ائدیر سوزلر ائدیر تعظیم اوز اوستادی
اونون دوزگون درین عشقی"ثریا"دیرسا بیل هرنه-
دوشور یالوارماغا اووسونلایا بیلمیر قیز اوستادی!
یقین بیل شئعر و عیرفانیله فتح ائتسه او " قاف" داغین
نهایت ده قویور دالدا اوزون دن یوز – یوز اوستادی
یئنه بارلی آغاج میثلی اییر اوز باشینی هر گون
نه مغرور اولدو بیر لحظه نه ده توتدو پوز اوستادی
اوخوردو هر زامان شئعرین دولوردو گوزلری یاشلا!
یاخیردی سانکی بیر سئودا و عشق آدلی کوز اوستادی!
ائله یوکسک الهی رتبه واردیر هانسی شاعیرده
اونو شاعیر تانیرساق تک! تانمادیق دوز اوستادی
آناسی اویره دن دیلده یازاندان شئعرینی بیل کی
سیخیر اوز باغرینا جان تک همیشه "تبریز" اوستادی!
یاشیل سن ائتمه سن اوز خالقینا خیدمت اولن چاغدا
-بئش آرشین بئز ده قییمازکی سنه وئرسین بئز اوستادی!
عرفان حقانی
تويي آن يگانه تركي كه بسي اياز داري،
كه تو تاج حسن محمود و رداي ناز داري.
نه فقط ميان تركان كه به هر ديار و قومي،
همه جا مريد صافي دل پاكباز داري.
چه خوش است دوستانت به دو گوش هوش آيند،
كه كلام ناشينده به زبان راز داري.
به زبان راز واگو كه نه تركي است و تازي،
كه تو داوديّ و لحن خوش دلنواز داري.
منم آن قماربازي كه بباخت هر چه بودش،
هوس قمار دیگر ز چه روی باز داري؟
سید احسان شکرخدا
تضمین بر اساس بیتی از سید عظیم شیروانی
از بهر تماشاي جمال رخ دلدار،
كردم نظر اندر دل آئينه‌ي اسرار،
دردا كه نشد حكمت اسرار پديدار،
ديدم عجبا هست مر آن سرور ستّار،
با آن ادب و معرفت و حشمت بسيار،
در دايره‌ي زحمت اغيار گرفتار،
«سوردوم كي: رقيب ايله اوتورماق نه‌دير اي يار!
گولدو: دئدي گول دايم اولور خار يانيندا.»
با همّت و انگيزه و با روحيه‌ي شاد،
مي‌جوشد و در مرتبه‌ي خلقت و ايجاد،
هر خاكِ ادب كاشته را مي‌كند آباد،
كز فقر ادب مردم خود را كند آزاد،
بر دشمن فرهنگ و ادب لعنت و فرياد،
در محضر سلطان صفا، حضرت استاد،
«سوردوم كي: رقيب ايله اوتورماق نه‌دير اي يار!
گولدو: دئدي گول دايم اولور خار يانيندا.»
ارباب دل و فضل و كرم گرچه صبورند،
وين نار سرشتان همگي دشمن نورند،
آدم صفتي ليك ز ادراك تو دورند،
ياران تو صاحبدل و بيدار و غيورند،
دل با دلت آميخته، دايم به حضورند،
چون است كه اين بي‌صفتان جاهل و كورند؟
«سوردوم كي: رقيب ايله اوتورماق نه‌دير اي يار!
گولدو: دئدي گول دايم اولور خار يانيندا.»
تزوير گذشت از حد و اندازه و پيداست،
حرص و حسد و شهوت اين قشر هويداست،
چشم بشري روزنه‌ي سرّ سُويداست،
ناگفته، خطوط رخشان ناطق و گوياست،
نشخوار سخن، مرتبه‌ي علمي اينهاست،
زين واقعه حيرانم و گفتار من اينجاست:
«سوردوم كي: رقيب ايله اوتورماق نه‌دير اي يار!
گولدو: دئدي گول دايم اولور خار يانيندا.»
این علم فروشان سبک مغز ریاکار،
با ژست ادیبانه به سبک کت و شلوار،
بر گردنشان دِین خیانت شده افسار،
در روی مکدر نگر و دیده‌ی بیمار،
این چشم بشر نیست، بود چشمِ یکی مار،
زان مفخر تبریز، از آن شیر جگرخوار:
«سوردوم كي: رقيب ايله اوتورماق نه‌دير اي يار!
گولدو: دئدي گول دايم اولور خار يانيندا.»
يك عمر، قلم را به كفش آخته ديدم،
كوبنده‌ي هر فاسد خودباخته ديدم،
اسب سخنش را همه جا تاخته ديدم،
پرسي چه در اين عاشق خودساخته ديدم؟
در سينه‌ي او كوره‌ي بگداخته ديدم،
چونش به صفا پيش گل و فاخته ديدم،
«سوردوم كي: رقيب ايله اوتورماق نه‌دير اي يار!
گولدو: دئدي گول دايم اولور خار يانيندا.»
آنان كه زماني غزل عشق سرودند،
از بهر چه امروز، ادب باخته بودند؟
هموار كه شد راه و درِ فتح گشودند،
بر گوهر مقصود پريدند و ربودند،
فرصت‌طلبان طينت خود را بنمودند،
ديدم عجبا يار ستايند و حسودند،
«سوردوم كي: رقيب ايله اوتورماق نه‌دير اي يار!
گولدو: دئدي گول دايم اولور خار يانيندا.»
تا چند و به كي راحتي خويش گزيدن؟
در راه برآوردن آمال دويدن؟
بر محور خود گشتن و چون مار گزيدن؟
از راز دل آدميان پرده دريدن؟
پيوند وفا بستن و ناگاه بريدن؟
له كردن ياران و به مقصود رسيدن؟
«سوردوم كي: رقيب ايله اوتورماق نه‌دير اي يار!
گولدو: دئدي گول دايم اولور خار يانيندا.»
آن قافله‌سالار ره باطن و ظاهر،
آن ديده‌ي وارسته ز اعيان و مظاهر،
درّاك شكافنده‌ي اسرار خواطر،
وان پير كه از رجس هواجس شده طاهر،
الماس تراش است و شناساي جواهر،
از او كه شدم در طلبش سالک و شاعر،
«سوردوم كي: رقيب ايله اوتورماق نه‌دير اي يار!
گولدو: دئدي گول دايم اولور خار يانيندا.»
روزي كه مرا ديد، ميان خس و خاشاك،
آمد به كنار من و گفت آن پدر پاك،
از مرتبه‌ي كشف و كرامات و ز ادراك،
بگرفت پس آن گاه مرا برد بر افلاك،
چالاك همي تاخت در آن راه خطرناك،
چون شد همه‌ي هستي من مست و طربناك،
«سوردوم كي: رقيب ايله اوتورماق نه‌دير اي يار!
گولدو: دئدي گول دايم اولور خار يانيندا.»